Zicht op de Willibrorduskerk, de pastorie voor de kerk, de monumentale muur om het kerkhof en de devotiekapel.
Het complex is in de neo-gotische stijl gebouwd, kenmerkend zijn de spitsbogen en de ranke opstijgende vormen.
Bron: Gemeente Bronckhorst
Begraafplaats met grafkapel en ommuring. De begraafplaats werd vanaf 1855 aangelegd en kreeg waarschijnlijk in het laatste kwart van de negentiende eeuw een grafkapel.
De devotiekapel vormt door uiterlijk en ligging een geheel met complex kerk, pastorie en ruimte rondom.
Onder de frontaal is een kapelruimte aangebracht, voorzien van een altaar en een kruisbeeld met een houten corpus.
Boven de frontaal is een steen aangebracht in hardsteen, waarop vermeld Momento mori (Gedenk te sterven- of – Bedenk dat gij eens sterven moet).
Het dak boven de kapelruimte is met leistenen bedekt in zg. maasdekking.
De dwarskappen zijn bedekt met oud hollandse dakpannen.
In de achtergevel zitten twee gietijzeren halfronde ramen. In de rechtergevel zit een deur als doorloop voor het begraven van niet gedoopte mensen op dat deel van het kerkhof.
De gevelbekroning is in smeedijzer uitgevoerd.
Aan de linkerzijde zit een deur met daarboven een luik om op de zolder te komen.
In de voorgevel is aan de linkerkant een steen aangebracht met het volgende opschrift: 1855 De eerste steen van het kerkhof gelegt door G.D. Ruever, pastoor, J. E. Jansen, J. Nuijen, kerkmeesters.
Aan de rechterkant een steen met het volgende opschrift: 1783 den 24 juny zijn de eerste stenen gelegt door den Heer D Messink, H. van Klein, H Kraayvanger, W Wigmans, I. Nuinen en R.. Kraaivanger.
Vermoedelijk is deze steen afkomstig van de oude R.K. kerk te Rha.
In 1853 werd besloten de nieuwe kerk te bouwen in Olburgen, na onderlinge strijd tussen Rha en Olburgen, waar de kerk moest komen.
De lange muur langs het kerkhof en het smeedijzeren hek rondom het complex zijn ook als gemeentelijk monument aangewezen.
Olburgen, R.K. kerkhof, Olburgseweg 2
Na de bouw van de huidige kerk in 1869 kon de daarvoor gebruikte schuurkerk worden afgebroken. Op die plek bevindt zich het huidige kerkhof.
Het is geen groot kerkhof, maar om meer dan één reden is er sprake van een bijzondere plaats. Het is aan één kant afgeschermd door een monumentale stenen muur en aan de voorzijde door een niet minder monumentaal gietijzeren hekwerk. Beide zijn enige jaren gelden met behulp van de monumentenwacht gerestaureerd.
Centraal op het kerkhof staat een kapel, die enkele jaren geleden door kardinaal Eijk is gewijd ter ere van Dora Visser, Dienaresse Gods.
Met het noemen van Dora Visser is tevens de naam gevallen van de bekendste ‘bewoonster’ van het kerkhof. Het graf van deze in 1876 overleden vrouw, die toen in de pastorie woonde, wordt dagelijks bezocht door mensen die komen bidden om vertroosting en genezing. Zo is een bescheiden bedevaartsoord ontstaan. Een verzoek om haar zaligverklaring is twee jaar geleden door het bisdom naar Rome gezonden, waar dit inmiddels in behandeling is genomen.
Een ander opvallend graf is dat van pastoor A. Kerkhoff, de biechtvader van Dora Visser en oud-pastoor van Olburgen.
Hij heeft haar levens- en lijdensgeschiedenis aan het papier toevertrouwd.
Er is een graf aanwezig van een in de oorlog omgekomen geallieerde militair.
Ook is er een monumentje opgericht voor de doodgeboren of zeer vroeg overleden kinderen, die niet waren gedoopt en vroeger werden weggemoffeld in een hoek van het kerkhof.
Twee gedenkstenen herinneren aan de overledenen, waarvan de graven in 2007 zijn geruimd. Deze stenen, waarin de namen zijn gegraveerd van deze overledenen, zijn opgericht, omdat men het jammer vond als de herinnering aan die overledenen volledig zou verdwijnen bij het verdwijnen van de graven.
Een klein gedeelte van het kerkhof is ingericht voor het bijzetten van urnen en er is een grasveld ingericht voor het verstrooien van de as.
Bron: Brochure Open Monumentendag Bronckhorst 2016