Bron: Gemeente Bronckhorst
Voorbeeld van een kleine, driebeukige parochiekerk gebouwd in 1930 in een traditionele, sobere baksteenarchitectuur met op de gotiek geënte elementen zoals de spitsbogen, de spitsboogvensters en de steunberen. De kerk heeft een rijk uitgevoerd interieur. De muurschilderingen en glas-in-lood ramen van Jos ten Horn hebben een belangrijke kunsthistorische waarde.
Van stedenbouwkundige waarde vanwege de omvang van het kerkgebouw en de markante situering in de dorpskern aan de Kerkstraat. De kerk heeft in combinatie met de naast gelegen pastorie een belangrijke ensemblewaarde. De pastorie kent eveneens een bescherming als gemeentelijk monument.
Bron: website Geloofsgemeenschap H. Johannes de Doper, Keijenborg
De St. Johannes de Doperkerk is gebouwd in 1930 (de gevelsteen met de bouwdatum vindt u in de noordwand van de apsis) en in 1932 ingewijd door de aartsbisschop van Utrecht.
Het is een tamelijk traditionalistische, driebeukige, bakstenen kerk met Gothische (spitsbogen, steunberen) en Romaanse (compact, massief muurwerk) invloeden, gebouwd naar een ontwerp van Ir. Jan Stuyt. De kerk heeft een 7-zijdige apsis. Op de apsis staat een smeedijzeren kruis, afkomstig van de voorganger van de huidige kerk, een waterstaatskerk die hier van 1843 stond. (Waterstaatskerken zijn kerken waarvan het ontwerp werd gemaakt of was goedgekeurd door ingenieurs van (Rijks)waterstaat; van 1824 tot 1868 bestond hiertoe een verplichting, althans wanneer men gebruik wenste te maken van een rijksbouwsubsidie. Het begrip staat dus niet voor een bouwstijl, maar voor een ambtelijke goedkeuring).
Lees verder op de website Geloofsgemeenschap H. Johannes de Doper, Keijenborg
EEN DUIK IN HET VERLEDEN door Hans Limbeek
Ooit, toen Karel van Gelre nog vocht tegen de Bourgondische Hertogen stond dit gebied (het Graafschap Zutphen) ook wel bekend als t Gooi, een woeste streek waar slechts wat arme boeren woonden die ook nog eens vaak slachtoffer werden van plunderende soldaten.
Eigenlijk heeft de onderstaande foto de hele historische kern van Keijenborg in zich. We zien de boerderij die bekend stond als het Booltinkcomplex met daarachter de huidige kerk. Maar in de 15e en 16e en misschien ook nog wel de 17e eeuw heeft op de plek van de boerderij een havezathe gestaan die Cijbergen heette.
Omdat tijdens de Tachtigjarige Oorlog het katholieke volksdeel het zwaar te verduren kreeg, maakte men gebruik van een schuilkerk in de kelders van de havezathe. Het schijnt dat de naam Keijenborgh voor het eerst is gebruikt in een schrijven uit het jaar 1685. En vandaag lees ik dan voor het eerst iets over de etymologische verklaring van het woord Keijenborg: het is een samenvoeging van Cijbergen (de naam van de havezathe) en borgh (de burcht waar men zich veilig waande).
Goed, in de 18e eeuw toen de repressie wat minder werd, werd er op de plek waar de huidige kerk staat een schuurkerk gebouwd. Deze werd op zijn beurt in 1843 vervangen door een waterstaatskerk, die meer in de richting van het Booltinkcomplex werd gebouwd. Begin jaren dertig van de vorige eeuw werd de huidige kerk gebouwd. Het is een ontwerp van de Haagse architect Jan Stuyt. De kerk is een zogenaamde pseudobasiliek met zowel romaanse als gotische kenmerken. De muurschilderingen en glasinloodramen zijn van Jos ten Horn en hebben expressionistische kenmerken.
Eigenlijk is Keijenborg een jong dorp. Want terwijl omliggende dorpen als Hengelo en Zelhem al in de 12e eeuw worden genoemd, bleef Keijenborg eigenlijk tot in de tweede helft van de 19e eeuw niet meer dan die havezathe en kerk. Op een van de muren van het priesterkoor heeft Ten Horn overigens de hele geschiedenis van het dorp afgebeeld. Altijd een fascinerend plaatje om naar te kijken.
